พะงัน .. (ไป) มันคนเดียว ตอน 1 หนีไปดึงดาบ

March 9-16, 2006

เพราะบางอย่างทำให้ต้องตัดสินใจหนีความวุ่นวายจากกรุงเทพฯ เเล้วออกเดินทางไปไหนสักที่

ที่จะทำให้ชั้นได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากที่สุดในช่วงชีวิตที่มันแสนจะวุ่นวายอย่างนี้..
สำหรับคนที่ไม่เคยเดินทางไปไหนเพียงลำพังมาก่อน การเริ่มต้นการเดินทางเพียงคนเดียวในประเทศของตัวเอง ก็น่าจะเป็นบททดสอบและจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดนะ

ทะเล คือที่ที่ชั้นเลือก เเละพะงัน  คือจุดหมายปลายทาง ณ วันนั้น

ทำไมต้องพะงัน .. ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้น
ชั้นคิดว่าการที่ชั้นอยากอยู่นิ่งๆ อยากอยู่กับตัวเองจริงๆสักพัก
ทะเลอย่างหัวหิน พัทยา เสม็ด ที่ใกล้เเสนใกล้กรุงเทพฯ เเต่คนเเน่นเหมือนพักฟรี คงจะไม่เหมาะสำหรับชั้น

ทำไมไม่ไปเกาะเต่า ทำไมไม่ไปเกาะนางยวน ทำไม พะงัน …
ชั้นได้ยินชื่อพะงันมานานมากเเล้ว เเต่ไม่มีโอกาสได้ไปซักที
เเละเมื่อมันดื้อดึงที่จะไปคนเดียว ก็อยากจะไปในที่ที่สมองมันจัดลำดับไว้เป็นเบอร์หนึ่งในใจอย่างพะงันเลยดีกว่า ถ้าไปเเล้วไม่ดี อย่างน้อย .. ก็ยังเป็นที่ที่เราอยากจะไป

ชั้นเริ่มต้นด้วยการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับพะงันในเว็บไซต์ชื่อดังที่มีเว็บบอร์ดสำหรับถามตอบทุกปัญหาที่คนไทยอยากรู้  www.pantip.comเเละชั้นก็ได้ข้อมูลเกี่ยวกับเกาะที่ชั้นจะไปมากมายเลยทีเดียว คนไทยใจดีจริงๆนะ

เกาะพะงัน อยู่ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี  ใช้เวลาเดินทางทั้งหมดประมาณ 15 ชั่วโมง จากกรุงเทพฯ
การเดินทางไปพะงัน มี 2 ทางให้เลือก คือทางรถ เเละทางรถ ไม่มีเครื่องบินไปถึงพะงัน ถ้าอยากสบาย (เเต่ก็ไม่รู้ว่าสบายกว่าจริงหรือเปล่า)
ก็สามารถขึ้นเครื่องจากกรุงเทพ ไปลงสุราษฎร์ เเล้วก็ไปเกาะสมุยเเล้วนั่งเรือจากสมุยมาพะงัน ก็ไปถึงได้

เกาะพะงันมีหลายหาดให้เลือกพัก นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่อาจจะรู้จักเกาะพะงันเพราะความดังของ ฟูลมูน ปาร์ตี้ ที่จัดขึ้นที่หาดริ้นทุกเดือน เเละเเถมด้วยปาร์ตี้ฮาล์ฟมูน ดาร์คมูน สารพัดมูน จนหาดริ้นไม่เคยว่างจากเสียงโฉ่งฉ่าง เเสงสีวิบวับ เเม้เเต่สัปดาห์เดียว เเต่หาดริ้น ก็ไม่ใช่ที่ที่ชั้นจะไปตอนนั้น ถึงมันจะเป็นช่วงฟูลมูนพอดีก็ตามเถอะ

อยากจะไปนิ่งๆ สงบๆ เงียบๆ เอาเเบบ ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากคลื่นน่ะ …ก็เลยเลือก ท้องนายปาน ที่ที่หาดทรายขาว เงียบ สงบ เเละหลายๆคนบอกว่าเป็นหาดคนเเก่ เพราะจะมีเเต่นักท่องเที่ยวสูงวัย คนเเถวนั้นบอกชั้นว่า อย่างน้อง น่าจะไปหาดริ้นหรือไม่ก็ท้องนายปานน้อยนะ  วัยรุ่นเพียบ … (โอย น้องที่ไหนล่า … หน้าเด็ก เเต่อายุใช่น้อยเเล้วน้า…)

เพื่อนใหม่ ก็ไม่ได้อยากเจอ ไม่ได้อยากรู้จักใครใหม่
เเค่อยากจะมาหลบพักเลียเเผลที่ทำเอาช้ำจนหลังยอก
มาดึงดาบที่ถูกปักอก โยนออกไปตรงสะดือทะเล นั่งซับเลือดนิ่งๆ กับตัวเอง
เเล้วลืมทุกอย่างที่ผ่านมา .. ก็เเค่นั้น

ลางาน 1 อาทิตย์ไปพะงัน จองตั๋วรถบัสวีไอพีที่ขนส่งสายใต้ใหม่
(มีรถบัสอีกที่ของ “ลมพระยา” จองได้ที่ข้าวสาร ส่วนใหญ่จะมีนักท่องเที่ยวต่างชาติเยอะ เเต่ชั้นชอบการเดินทางไปกับขนส่งมากกว่า รถมันสบายกว่า 24 ที่นั่ง นอนก็ได้ เลยเลือกที่นี่)

ถ้าคุณเป็นคนที่เดินทางท่องเที่ยวคนเดียวมาโดยตลอด คุณคงนึกภาพไม่ออกว่าคนไปเที่ยวคนเดียวครั้งเเรกน่ะ มันรู้สึกกลัวเเค่ไหน เเถมยังเป็นการเดินทางตอนกลางคืนอีกซะด้วย ตื่นเต้น กลัว กลัว ตื่นเต้น ตุ๊มๆต่อมๆอยู่อย่างนี้น่ะเเหละ  รถออกตอน 1 ทุ่ม จะถึงท่าเรือตอน 6 โมงเช้า นอนยังไงก็ไม่หลับ มัวเเต่กลัว เเต่ในทางกลับกัน พอนอนไม่หลับ สายตามันก็ต้องมองไปนอกหน้าต่าง ตลอดทางจากกรุงเทพฯ ทำให้ได้เห็นถนน บ้านเรือน จังหวัดเเล้ว จังหวัดเล่า เเละเเสงจันทร์ที่สาดส่อง ก็ช่วยให้ชั้นค่อยๆผ่อนคลาย ถึงจะอยู่ในความมืด เเต่บรรยากาศยามค่ำคืนมันก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด

เอาล่ะ มาเที่ยว มาพัก มาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่กรุงเทพฯไม่มีให้ มาเเตะหาดทรายขาว และมาสัมผัสกลิ่นไอทะเลใส เพราะฉะนั้น อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด ยังไงก็บ้านเมืองเรา คงไม่ถึงกับตายหรอกน่า

~ โดย โตเดี่ยว บน พฤษภาคม 17, 2007.